Het was me/ons de voorbije weken wel wat. Ons huis werd officieel verkocht en dat is echt heel raar. Het huis waar Annabelle in groeide de voorbije 11 maanden, ons eerste huis samen, onze veilige haven. Ok nu klink ik melig 😉
Maar we zijn klaar voor etappe 2: we zijn verhuisd naar een huurhuis (en dat is echt wel in orde), we plannen onze bouw verder (na serieuze twijfels Рoja, zei ik al dat ik wispelturig ben en twijfelaar num̩ro uno?!), we hebben ook nog leuk nieuws voor volgend jaar. Daarover zo meteen meer.
Annabelle, onze prinses, stapt ondertussen ook alleen. Nog voorzichtig maar ze kan toch al een aantal meter overbruggen tussen ons en in al haar enthousiasme (zwierende armen) verliest ze wel eens haar evenwicht. Ons hart smelt 🙂 We kunnen geen leven meer zonder haar inbeelden.
Vanaf begin volgend jaar krijgt ze er een speelkameraadje bij want ondertussen ben ik 14weken in blijde verwachting van een broer of zus (en vraag me aub niet wat het is, ik werd echt hoorendol van die constante vragen bij Annabelle…). En neen ik verveel me nog steeds niet, ook al ben ik al 18maand thuis. Annabelle zal pas in februari/maart 2018 naar de crèche gaan. Het klonk voor mij heel onlogisch dat ze naar de crèche zou gaan en ik moet thuisblijven omwille van het risico op CMV…
Ik moet toegeven dat ik de voorbije maanden wel eens dagen gevloekt heb dat de hele mamataak continu voor mij is, al doet mijn partner wel heel erg zijn best. Maar er moet iemand fysiek gaan werken natuurlijk. Het is een job op zich vind ik en het zou niet voor mij zijn voor altijd. Ik snak soms toch naar mijn werk, collega’s, sociaal contact en weer een beetje mee zijn in de “wereld”…
Maar het mama-zijn bevalt me prima!
Ik kocht gisteren voor het eerst in een jaar of twee weer een paar schoenen voor mezelf. Tja die converse sneakers die hadden nu echt wel hun beste tijd gehad en Annabelle haar kast puilt uit. Oja, ik bestelde net weer wat voor haar en baby 2, woops 🙂