OK I admit, sinds ik weet dat ik zwanger was vorig jaar werd ik echt koopverslaafd. Geen website was me vreemd en ik zwoer bij nieuw. Snel kwam ik echter tot de conclusie dat de babywereld 1 commerciële wereld is waarin mama’s maar al te graag duiken. Dus werd mijn plan een beetje aangepast. Toffe merkkledij zocht ik steevast op websites in outlet of uitverkoop of solden en al gauw kwam ik erachter dat er honderden, neen duizenden facebookgroepen bestaan die tweedehands merkkledij verkopen. Want zeg nu zelf hoe lang kan een kind kleiner dan 1 jaar in zijn kleertjes? Tweedehandsbeurzen van de Bond zijn trouwens ook een aanrader! En alsof die koopverslaving al niet erg genoeg is, staat ons huis sinds vorige week ook te koop. Vrienden lachen me uit (lieflijk bedoeld weliswaar) want ik heb nogal de reputatie ergens niet te blijven wonen. De teller zal op 10 staan als we nog eens verhuizen en eigenlijk lach ik wel mee, maar ben ik het zo beu om te verhuizen (ja sure, dat gelooft niemand dus…).

Maar het huis staat te koop. Niet omdat we er niet graag wonen, neen. Omdat onze grote droom zelf bouwen is, we niet weg willen uit Gent en toevallig een paar weken geleden een bouwgrond zagen die ons ideaal leek/lijkt en we eigenlijk nog een extra slaapkamer willen voor mochten we denken aan meer dan 2 kinderen.

Spannende tijden dus hier! Afspraken met architect en binnen een dikke maand onze eerste voorontwerpen. We kunnen amper wachten. Het definitieve huis zal voor ergens begin 2019 zijn. Dus we hopen dat ons huidig huis snel verkocht is aan toffe mensen en dan verhuizen wij voor de allerlaatste keer 😉