Zes maanden al zo goed als exclusief borstvoeding want mevrouw Annabelle is geen fan van groentenpap voorlopig. We probeerden ook a la Rapley (gestoomde stukjes broccoli, wortel, een boontje,…) maar voorlopig geen grote fan dus in huis. Al gaat dat beter dan de papjes.
De vroedvrouw stelde me vorige week gerust dat baby’s tot 1 jaar genoeg hebben aan borstvoeding en het enige wat op termijn wat tekort schiet ijzer zou zijn, dus no rush!
Mensen vragen me vaak of ik me niet verveel thuis. En het antwoord is steevast: “neen!” De tijd gaat zo snel.
We kunnen uitslapen tot Annabelle en ikzelf zin hebben om uit bed te rollen, we gaan wat wandelen bij mooi weer en doen onze boodschappen te voet i.p.v. met de auto en hebben zo onze beweging. Ik kan elke dag 100% bezig zijn met haar en als ze haar middagdutje doet maak ik graag gebruik van de tijd om de was in te steken, eten te maken,… Ik besef dat het luxe is en niet iedereen het kan financieel. Waarom hebben we ook standaard zo weinig ouderschapsverlof?! Bij een volgende baby zou ik maar 10 weken thuis zijn na de bevalling, zeker een of andere man die dat beslist heeft… Ik weet dus ook nu al dat ik weer mijn ouderschapsverlof meteen opneem in dat geval want nu liep mijn borstvoeding pas goed na een week of 8, ik kan het me niet inbeelden dat ik twee weken later al in de klas zou staan. Het doet toch echt wat, mama worden. Het besef dat mijn mama er niet meer is komt ook af en toe spoken. Ik heb precies het gevoel dat ik ook daardoor zo de extra baby-tijd wil meemaken, hopend op een later even goede band met haar als ik toen had met mijn mama.
We zijn ondertussen ook zelf gestopt met het ranitidine (maagzuurremmer) – verhaal. Ik was het eigenlijk domweg vergeten twee dagen en we merkten dat ze er geen last van had, dus mee gestopt en geen last. Superblij dat we het gevecht met het spuitje niet meer moeten aanschouwen 2x per dag.
Volgende week check-up bij de pediater. Ik heb de indruk dat ze gegroeid is (wat normaal zou zijn) en in gewicht ook wel fameus is bijgekomen.